mianować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk a. dk Ia, mianowaćnuję, mianowaćuje, mianowaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} wyznaczać kogoś do objęcia jakiegoś stanowiska, funkcji, nadawać komuś jakiś tytuł, jakąś godność; nominować, powierzać komuś jakieś stanowisko,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mianować — ndk a. dk IV, mianowaćnuję, mianowaćnujesz, mianowaćnuj, mianowaćował, mianowaćowany «nadawać, nadać komuś jakąś godność, tytuł; powierzyć komuś jakieś stanowisko; zrobić, ustanowić kogoś kimś; nominować» Mianować kogoś dyrektorem. Mianować kogoś … Słownik języka polskiego
mianować się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk a. dk, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} nazywać siebie kimś; przypisywać sobie jakieś miano : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mianował się prawdziwym Polakiem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}mianować się II… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ogłosić — dk VIa, ogłoszę, ogłosićsisz, ogłoś, ogłosićsił, ogłoszony ogłaszać ndk I, ogłosićam, ogłosićasz, ogłosićają, ogłosićaj, ogłosićał, ogłosićany 1. «podać do publicznej wiadomości, powiadomić ogół; obwieścić» Ogłosić dekret, manifest, odezwę.… … Słownik języka polskiego
Польский язык — Самоназвание: język polski, polszczyzna Страны: Польша, США … Википедия
ambasador — m IV, DB. a, Ms. ambasadororze; lm M. ambasadororzy, DB. ów «przedstawiciel dyplomatyczny najwyższego stopnia reprezentujący państwo wobec władz innego państwa lub organizacji międzynarodowych» Ambasador Holandii. Mianować, odwołać ambasadora.… … Słownik języka polskiego
chrzcić — ndk VIa, chrzczę, chrzcisz, chrzcij, chrzcił, chrzczony 1. «udzielać chrztu» Chrzcić dziecko. przen. «nazywać, mianować, zwać» Chrzcił kolegów zabawnymi przezwiskami. 2. żart. pot. «rozcieńczać wodą jakiś płyn; rozwadniać» Chrzcić wódkę.… … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
desygnować — ndk IV, desygnowaćnuję, desygnowaćnujesz, desygnowaćnuj, desygnowaćował, desygnowaćowany «wyznaczać, mianować, naznaczać» Desygnować kogoś na jakieś stanowisko (np. na ministra, na prezesa). ‹łac.› … Słownik języka polskiego
kamerjunkier — m IV, DB. kamerjunkierkra, Ms. kamerjunkierkrze; lm M. kamerjunkierkrzy, DB. kamerjunkierkrów hist. «w XVIII i XIX w.: młodszy szambelan dworu w Rosji i na dworach książąt niemieckich» Otrzymać tytuł kamerjunkra. Mianować kogoś kamerjunkrem.… … Słownik języka polskiego
komisarycznie — przysłów. od komisaryczny Ustanowić zwierzchnictwo komisarycznie. Mianować kogoś komisarycznie … Słownik języka polskiego
